Wyspy Zielonego Przylądka
Archipelag położony w środkowej części Oceanu Atlantyckiego, ponad 450 km na zachód od wybrzeżyAfryki, na wysokości Przylądka Zielonego. Archipelag składa się z 10 głównych wysp i 16 mniejszych wysepek. Republika Wysp Zielonego Przylądka (po portugalsku Republica de Cabo Verde) leży na wysokości Mauretanii i Senegalu. Tworzy ją archipelag 10 głównych wysp i 16 mniejszych wysepek, które dzielą się na dwie grupy: Wyspy Zawietrzne (Ilhas de Barlavento), na które składają się: Sant Antão, São Vicente, Santa Luzia, São Nicolau, Sal i Boa Vista, oraz wyspy Nawietrzne (Ilhas de Sotavento), w których skład wchodzą: Maio, Santiago, Fogo i Brava. Każda z nich jest inna i każda jest warta poznania. Ze względu na bliskość kontynentu afrykańskiego i okres kolonizacji portugalskiej, wymieszały się tu wpływy europejskie i afrykańskie, które z czasem przyczyniły się do powstania własnej, specyficznej kultury. Cabo Verde to swoista mieszanka Afryki, Portugalii i Brazylii. Miejscową ludność w większości stanowią urodziwi i gościnni Kreole (80%) – afrykańsko-portugalscy potomkowie byłych kolonizatorów. W 1975 roku wyspy uzyskały niepodległość i stały się niezależną republiką.

Z Wysp Zielonego Przylądka pochodzi słynna piosenkarka Cesaria Evora – królowa niezwykle popularnej na Cabo Verde formy muzycznej zwanej morną. Można było ją spotkać spacerującą z cygarem uliczkami pięknego, kolonialnego miasteczka Mindelo na São Vincente, gdzie się urodziła. W muzyce Wysp Zielonego Przylądka zakochać się można od pierwszego usłyszenia, oprócz morny – nazywanej miejscowym bluesem, występują tu także inne formy muzyczne jak coladeira – nieco żwawsza, przypominająca brazylijską sambę. Muzyka towarzyszy mieszkańcom w ich codziennym życiu, ubarwia uroczystości, pozwala wyrazić wszystkie emocje. Inni znani lokalni wykonawcy to Lura i Bau. Turystyka na wyspach rozwija się od stosunkowo niedawna, głównie na Sal, São Vincente i Boa Vista. Nie ma tu jeszcze turystyki masowej i dlatego wyspy nazywane są ostatnim rajem na ziemi. Nie ma tu zabytków, lecz archipelag posiada idealne warunki do uprawiania sportów wodnych: kitesurfing, windsurfing, żeglarstwo, wędkarstwo, pływanie kajakami i nurkowanie.

Sal
Wyspa Sal to jedna z wysp z archipelagu zielonego przylądka o długości 30 km i szerokości 12 km. Liczy sobie obecnie ponad 20 tysięcy mieszkańców. Espargos - główne miasto zamieszkane przez ponad 17 tysięcy mieszkańców, Murdeira, Palmeira - wieś rybacka i główny port wyspy, niecałe 1,5 tysięcy mieszkańców, Pedra de LumeSanta Maria - główny ośrodek turystyczny, ponad 6 tysięcy mieszkańców Terra Boa.

Po portugalsku sal oznacza „sól”. Do dziś na wyspie dziś można znaleźć używane saliny (salinas). W miejscowości Pedra de Lume wykąpiemy się w zasolonym jeziorku, w którym bez problemu będziemy unosić się na wodzie. Utworzony w kraterze dawnego wulkanu zbiornik mieni się kolorami: różem, bielą i żółcią, a krajobrazowi uroku dodają jeszcze pobliskie pagórki.

Słońce świeci tu przez około 350 dni w roku. Ma jedną z najwspanialszych plaż na archipelagu, doskonałe warunki uprawiania sportów wodnych, wyśmienite restauracje i kolorową miejscowość Santa Maria. Wyspa jest znakomicie przygotowana na przyjęcie turystów, oferta hotelowa jest dostosowana do potrzeb nawet bardzo wymagających gości. Krajobraz Sal w pierwszej chwili może szokować, jest tu mało roślinności, a otoczenie momentami przypomina pustynię, jednak pierwsza wizyta na ogromnej plaży o drobniutkim, pudrowym piasku obmywanym turkusowym.

São Vicente
Wyspa należąca do archipelagu wysp zawietrznych. Leży między wyspami Santo Antao a Santa Lucia. Wyspa posiada charakter górzysty. Płaskie obszary znajdują się w części środkowo-północnej, centralnej, wschodniej na południe od Calhau i części północnej w rejonie Baía das Gatas.                                   Większość wyspy pozbawiona jest lasów. Najwyższy punkt wyspy stanowi Monte Verde (port. zielona góra) położone w środkowo-północnej części o wysokości 774 m n.p.m.

Wyspa pochodzi od św. Wincentego z Saragossy. Została odkryta 22 stycznia 1462 roku. W tym dniu kościół katolicki (a także prawosławny) wspomina tego męczennika. Z tej najbardziej roztańczonej i rozśpiewanej wyspy archipelagu pochodziła znana na całym świecie artystka Cesária Évora, przedstawicielka typowego dla tego regionu gatunku muzyki i stylu tańca morna, charakteryzującego się melancholijnymi melodiami i akompaniamentem gitary klasycznej, strunowego instrumentu podobnego do małej gitary oraz skrzypiec. To dzięki "bosonogiej divie" ludzie usłyszeli o tym niewielkim wyspiarskim kraju. Cesaria Evoria  urodziła się w największym mieście São Vicente – ponad 70-tysięcznym Mindelo, dynamicznie rozwijającym się pod względem kulturowym i ekonomicznym centrum republiki.