Kostaryka to państwo położone w Ameryce Środkowej nad Morzem Karaibskim i Oceanem Spokojnym. Tereny Morza Karaibskiego charakteryzują się występowaniem licznych lagun oraz piaszczystych plaż i raf koralowych, natomiast u wybrzeży Pacyfiku są dobrze rozwinięte linie brzegowe z licznymi zatokami. Niektórym ludziom Kostaryka kojarzy się jedynie z nalepkami na bananach i miejscem, o którym się mówi, że nogami stoi w Ameryce Środkowej, a głową w Europie. Od lat jest przedmiotem fascynacji przyrodników, a od ostatnich trzech dekad również polityków z powodu stabilnych rządów bez wojen domowych, rewolucji i zamachów stanu. Ludność Kostaryki jest praktycznie jednorodna, aż 93% mieszkańców to biała ludność kreolska potomków dawnych emigrantów hiszpańskich urodzonych już w Kostaryce. Resztę ludności stanowią czarni i Indianie rozlokowani w 23 rezerwatach. Ci ostatni przejęli współczesny styl życia i ubierania, pielęgnują jednak chętnie dawne tradycje. Mimo że Indianie stanowią obecnie znikomy procent populacji, przez długie stulecia zaznaczyli swą obecność w postaci licznie pozostawionych przedmiotów codziennego użytku odnajdywanych na terenie całego kraju. Głównym skupiskiem zabytków jest stolica San José. Dzięki swej nietypowej architekturze i otaczającym ją krajobrazom uważana jest za najpiękniejsze miasto Ameryki Środkowej. To tętniąca życiem nowoczesna metropolia z betonowymi wysokościowcami, neonami i billboardami. Jej ulice przecinają się pod kątem prostym, tworząc strukturę szachownicy. Mocnym i niekwestionowanym atutem Kostaryki są jej parki narodowe i rezerwaty. Bogactwo fauny i flory ma potwierdzenie w liczbach. Rośliny rozwijające się w Kostaryce stanowią 4% wszystkich gatunków flory świata. Zamieszkuje ją więcej ptaków niż Amerykę Północną, Europę i Australię razem wzięte. Ten mały, cichy środkowoamerykański kraj pozostaje nadal nieodkryty. Może więc warto się tam wybrać i dopisać nowe rozdziały do już istniejącej historii Kostaryki?
Panama odkryta i skolonizowana w XVI w. przez Hiszpanów nieodłącznie kojarzy się wszystkim ze słynnym kanałem, który podzielił Amerykę Środkową i wydatnie skrócił drogę okrętów między Oceanem Atlantyckim i Pacyfikiem. Ponad 50% powierzchni kraju zajmują wyżyny i góry Kordylierów Centralnych. Na wybrzeżach znajdują się – powstałe z naniesionych osadów – niziny. Panamskie wybrzeża są dość rozczłonkowane, o łącznej długości ok. 2000 km. Występują liczne zatoki, z których największe to: Panamska (na Oceanie Spokojnym) i Moskitów (na Morzu Karaibskim). Wzdłuż wybrzeży jest sporo raf koralowych, zwłaszcza po stronie Morza Karaibskiego, i około 1600 wysp (m.in. Archipelag Perłowy na Oceanie Spokojnym). Obszar Panamy jest położony w strefie aktywnej sejsmicznie. Równikowy klimat sprzyja sporej wilgotności z całorocznymi opadami sięgającymi nawet do 4000 mm. Średnia temperatura miesięczna w trefie przybrzeżnej wynosi 26-28°C.