Sri Lanka - rajska wyspa

Podobno można tu znaleźć najpiękniejsze na świecie szmaragdy i rubiny, wypić najbardziej aromatyczną herbatę i zjeść najsłodsze ananasy. Jednak jeszcze większym skarbem Sri Lanki jest roślinność — kwitnąca przeróżnymi odcieniami zieleni, radująca oczy całą paletą kolorów wonnych kwiatów. Temu, kto miał już okazję poznać wyspę, kojarzy się ona z zieloną dżunglą, tarasami pól ryżowych, górami, wodospadami, hojną przyrodą, wybornym smakiem herbaty, aromatem curry, orzechami kokosowymi, smakiem przypraw, dźwiękiem bębnów i przede wszystkim z wesołymi, przyjaźnie nastawionymi mieszkańcami. Liczy zaledwie 66 tys. km2, ma jednak mnóstwo do zaoferowania. Ruiny miast będące świadkami wielowiekowej historii i kultury, dagobas i pomniki będące wyrazem głębokiej religijności. Zachwycające piękno natury: wielokilometrowe plaże, tropikalna dżungla, alpejska flora gór, soczysta zieleń o najróżniejszych odcieniach, uprawy warzyw, ryżowe pola na łagodnych wzniesieniach i zbocza gór pokryte krzewami herbaty. Sri Lanka zdumiewa turystów swoją różnorodnością.

Szczególnie polecane hotele:
- Hotel Riverina
- Blue Oceanic
- Hotel Lanka Princess
- The Heritance Ahungalla

Ahungalla
Mała, tętniąca życiem miejscowość, ze stoiskami ulicznymi. W pobliżu kilka interesujących świątyń. Kosgoda to małe miasteczko przy drodze do Ahungalli. Znane głównie dzięki farmie, na której hoduje się żółwie Caretta, zagrożone wymarciem.

Polecane hotele w tym regionie:
- Hotel Triton

Bentota
Mała miejscowość z kolorowym targiem ulicznym, gdzie każdego dnia można nabyć owoce, warzywa i ryby. Kilka restauracji oraz hoteli znajduje się przy głównej ulicy. Miejscowość zadziwia długimi, pokrytymi drobnym piaskiem plażami i fantastycznym położeniem pomiędzy Oceanem Indyjskim a rzeką Bentota.

Polecane hotele w tym regionie:
- Hotel Taj Exotica

Beruwela
Miejscowość bez tradycyjnego centrum. Małe restauracje i sklepy przy drodze. Beruwela jest ponoć pierwszą mauretańską osadą na Sri Lance, założoną w VIII w. n.e. przez kupców arabskich.

Polecane hotele w tym regionie:
Eden Resort And Spa

Kalutara/Wadduwa:
Ok. 43 km na południe od Kolombo znajduje się monumentalna dagoba Gangatilaka Vihara. W przeciwieństwie do innych miejsc świętych, nie mieści ona w sobie relikwii, lecz jest pusta, a na ścianach możnma podziwiać przepiękne malowidła. Kalutara była dawniej słynnym ośrodkiem handlu przyprawami, głównie cynamonem. Dziś słynie z wyrobów wikliniarskich i upraw mangostanu-pysznych owoców, które w 1813 roku sprowadzone zostały z Malezji. Zaledwie kilka kilometrów na północ położona jest idylliczna miejscowość Wadduwa.

Marawila
Położona na północ od Negombo Marawila jest dawną wioską rybacką o urokliwym klimacie. Do Colombo ok. 60 km.

Polecane hotele w tym regionie:
- Club Palm Bay

Negombo
Było niegdyś znaczącym dla handlu przyprawami portem. Do dziś widać w mieście liczne pamiątki po mieszkających tu Portugalczykach i Holendrach. Miejscowa ludność utrzymuje się z rybołówstwa. Ciekawym zajęciem jest obserwowanie rybaków przy pracy i wizyta na targu rybnym. Obecnie mała miejscowość turystyczna z wieloma sklepami i małymi restauracjami, gdzie tanio serwowane są dania z ryb lub specjały kuchni międzynarodowej.

Polecane hotele w tym regionie:
- Hotel Blue Oceanic

Singapur - magia nowoczesności.

Państwo Singapur leży na wyspie Singapur, która zajmuje powierzchnię 572 km² wraz z otaczającymi ją 54 wysepkami. Wyspa połączona jest z Półwyspem Malajskim za pomocą nasypu w północnej części oraz mostem w zachodniej części.
Metropolia gospodarcza Singapur - nowoczesna, a jednocześnie z tradycjami, oraz zielone tropiki Malezji pełnej fascynujących krajobrazów i zabytków kultury. Położone na południowym krańcu Półwyspu Malajskiego "Miasto Lwa" to jedno z najczystszych i najbezpieczniejszych miast na świecie.

Singapur
To miasto-państwo jest przykładem doskonale zorganizowanej i funkcjonującej metropolii pełnej zaskakujących kontrastów. Krajobraz zdominowany jest przez gigantyczne wieżowce ze stali, szkła i betonu. Przebogata oferta towarowa nowoczesnych centrów handlowych kusi turystów, niezliczone restauracje serwują specjały miejscowej kuchni.

Dodajmy do tego tradycyjne dzielnice: chińską, indyjską i arabską, gdzie czas zatrzymał się w miejscu i gdzie wszystkie tradycje pielęgnowane są do chwili obecnej. Jednak to wielonarodowe państwo ma do zaoferowania znacznie więcej: największy na świecie rezerwat ptaków, ogrody botaniczne, najróżniejsze rozrywkowe parki tematyczne z wieloma atrakcjami, a także wyspę urlopową Sentosę.

Singapur – centrum biznesu
Biznes to magiczne słowo, wokół którego obraca się życie większości Singapurczyków. I trzeba przyznać, że kraj rozwija się naprawdę szybko. Produkt społeczny brutto wynoszący 7420 USD na jednego mieszkańca daje Singapurowi miejsce w światowej czołówce. Stopa wzrostu gospodarczego w latach 1973-95 wynosiła średnio 7,5%, a w roku 1988 nawet 10,9% .Produkcja kauczuku w sąsiedniej Malezji i nowo odkryte stanowiska wydobycia ropy naftowej w Indonezji przyciągnęły w ten rejon, w tym także do Singapuru, zagranicznych inwestorów. Wraz z nimi pojawiły się także międzynarodowe firmy ubezpieczeniowe i banki, które budują tutaj swoje filie.
Rosnące płace w rodzinnych krajach skłoniły wiele dużych firm z branży tekstylnej i elektronicznej do tworzenia fabryk w regionach, gdzie siła robocza nie jest jeszcze tak droga. Singapur jest miastem, które przeżywa bardzo intensywny rozwój. Niemalże z tygodnia na tydzień zmienia się jego krajobraz. W miejsce starej dzielnicy chińskiej i budowli kolonialnych, które jeszcze przed kilkoma laty dominowały w okolicy portu, powstają nowoczesne drapacze chmur ze szkła i stali. Nowoczesna zabudowa pochłonęła nawet słynne mauzolea w Sago Lane, gdzie dawniej Chińczycy odprawiali całodzienne ceremonie pogrzebowe.
Dopiero w połowie lat osiemdziesiątych widoczna stała się zmiana w podejściu do zabudowy miejskiej. Obecnie coraz więcej zabytkowych budowli jest restaurowanych, pod ochronę brane są nawet całe dzielnice. Na szczęście Singapur nie zmienił się jeszcze w betonową pustynię. Jest to nadal żywe, miasto z rozległymi parkami i terenami zielonymi. Palmy i krzewy, którymi wysadzane są największe aleje Singapuru, nadają miastu przyjazny wygląd, będący sukcesem oficjalnych akcji pod hasłem „Keep Singapore Green” (zachować zieleń Singapuru) oraz „Keep Singapore Clean” (zachować czystość Singapuru).

Singapur – rys historyczny
Żadne z miast na świecie nie zmieniło się w ciągu XX wieku tak bardzo, jak właśnie Singapur – centrum gospodarcze i handlowe Azji Południowo-Wschodniej. Sir Stamford Raffles, który w 1819 roku kupił wyspę w imieniu Korony Brytyjskiej, z pewnością by jej dziś nie rozpoznał, zaś sułtan Johor, który ją wówczas sprzedał, mogąc przewidzieć jej rozwój, zażądałby dziesięć tysięcy razy więcej niż wynosiła cena sprzedaży (33200 hiszpańskich dolarów).
600 – przybysze z południowej Sumatry budują małą osadę na wyspie, której nadają nazwę „Wietrzny Kraj”. Później osada przyjmuje nazwę „Morskie Miasto”.
1100 – łódź księcia Sang Nila Utamy z Sumatry dociera do Morskiego Miasta. Dobijając do brzegu, książę widzi dziwne zwierzę, które bierze za lwa. Na jego cześć nadaje osadzie nową nazwę „Singa Pura” (Miasto Lwa). Nazwa ta ma charakter czysto symboliczny, ponieważ na wyspie nigdy nie było lwów.
1340 – Jawajczycy i Tajowie zajmują wyspę. Trwająca kilkaset lat okupacja kontynuowana jest przez sułtanaty Malakka i Johor.
1811 – na rozkaz sułtana Johor kilkuset Malajów wznosi miasto nad brzegiem rzeki Singapur.
1819 – agent British East India Company, Sir Stamford Raffles, przybywa z wizytą handlową do :Singa Pura”. Kupuje wyspę za 33200 hiszpańskich dolarów.
1869 – otwarcie Kanału Sueskiego. Singapur staje się najważniejszym z przystanków szlaku morskiego wiodącego do Chin. Coraz większe znaczenie zyskuje naturalny port. Do Singapuru napływa coraz więcej Chińczyków.
1942 – uchodzący za twierdzę nie do zdobycia Singapur zostaje w ciągu kilku tygodni pokonany przez Japończyków. Brytyjczycy nastawili się na atak od strony morza, a tymczasem Japończycy uderzyli od strony Półwyspu Malajskiego.
1946 – brytyjski rząd cywilny ponownie obejmuje władzę w Singapurze.
1959 – rząd brytyjski oddaje władzę w ręce Partii Akcji Ludowej, na czele której stoi Lee Kuan Yew. Od tej pory Singapur ma swój własny rząd, nad którym ochronę sprawuje Korona Brytyjska.
1963 – Singapur wraz z Malajami i dwiema prowincjami Borneo tworzy niepodległą Federację Malezyjską.
1965 – premier Lee ogłasza wystąpienie Malezji z Federacji i powołuje suwerenną republikę.
1988 – przemysł przetwórczy wypracowuje jedną czwartą produktu krajowego brutto. Coraz większe znaczenie zyskuje sektor finansów.
1991 – Premier Lee Kuan Yew mianuje na swojego zastępcę Goh Chok Tonga.
1995 – 9 sierpnia Singapur obchodzi 30-lecie niepodległości.
1996 – w wyborach ponownie zwycięża Partia Akcji Ludowej, a premierem rządu zostaje Goh Chok Tong.

Seszele:
Państwo wyspiarskie na Oceanie Indyjskim, ok. 1600 km od wybrzeży Afryki, położone na północny wschód od Madagaskaru. Pobliskie państwa i terytoria zamorskie to Mauritius i Reunion na południe oraz Malediwy na północny wschód.

Wyspa Mahe:
Główna i największa wyspa Seszeli z ponad 60-ma plażami. Stolica kraju Victoria jest zamieszkana przez niecałą połowę ludności kraju. Na Mahé przez cały rok utrzymuje się temperatura 27°C.

Wyspa Praslin:
Druga pod względem wielkości wyspa Seszeli. Francuski podróżnik Lazare Picault odkrył tę wyspę w 1774 roku i nazwał ją "Ile de Palmes", zauroczony widokiem lasów i mnogością palm kokosowych. Później Mation Dufresne przemianował wyspę na Praslin w uznaniu zasług Gabriela de Choiseul, księcia Praslinu. Na wyspie znajduje się tylko kilka małych wiosek, a pięć tysięcy mieszkańców to głównie rybacy, rolnicy albo osoby obsługujące turystów. Główną atrakcją Praslinu jest park narodowy Valle De Mai. Wyspa jest atrakcyjnym miejscem dla nurków ze względu na występujące wokół niej rafy koralowe liczące sobie ponad 8000 lat.

Wyspa Denis:
Koralowa wyspa Denis leży na krawędzi Seszeli. Większość z 60 mieszkańców wyspy żyje w jednej (i jedynej) wiosce Saint Denis, zajmuje się rybołówstwem i rolnictwe.

Wyspa La Digue:
Ta wyspa jest przykładem tego, jak wyglądały Seszele zanim przybył na nie człowiek. Nie ma tam asfaltowych dróg i tylko kilka samochodów zakłóca ciszę. Głównym środkiem transportu są własne nogi, rower lub ośli zaprzęg. Wyspa La Digue jest uważana za najczystszą na Seszelach, z niezmienioną od wieków tradycją, nawet lokalna ludność używa innego dialektu niż reszta kraju. Na wyspie spotkamy długie i piaszczyste plaże upstrzone granitowymi głazami. Część wyspy nazwana "La Digue Veuve Reserve" to rezerwat przyrody.

Wyspa Cousin: Wyspa ta zajmująca powierzchnię jedynie około 25 hektarów, jedna z najmniejszych granitowych wysp Seszeli jest usytuowana około 6 km na zachód od Praslinu. Wyspa jest ścisłym rezerwatem natury, domem dla wielu endemicznych gatunków roślin i zwierząt, jedyną wyspą archipelagu wolną od obcych ssaków. Jako, że miejscowe zwierzęta nie mają naturalnych wrogów na wyspie, nie boją się człowieka.

Republika Senegalu leży w zachodniej Afryce nad Oceanem Atlantyckim. Jego powierzchnia wynosi niecałe 197 tys. km². Na północy płynie rzeka Senegal od której wzięła się nazwa państwa. Jest to naturalna granica z Mauretanią. Jednocześnie stanowi także swoistą granicę między prawdziwą, tzw. ”Czarną Afryką” a Afryką Północną. Od wschodu Senegal graniczy z Mali a od południa z Gwineą i Gwineą Bissau. Ponadto z trzech stron otacza Gambię, która stanowi wewnątrz jego terytorium, anglojęzyczną enklawę. Wybrzeże Senegalu posiada 500km przepięknych piaszczystych plaż
otoczonymi palmami nad ciepłym oceanem. Stolicą kraju jest blisko 3 milionowy Dakar. Jest to ważny port morski w zachodniej Afryce.
Krajobrazowo Senegal jest zdominowany przez równiny na północy oraz pagórki na południowym wschodzie. Najwyższe wzniesienie kraju to zaledwie 581m n.p.m. przy granicy z Gwineą.Charakterystycznym elementem kraju są baobaby uważane za pomniki narodowe. Wewnątrz państwa na południu tereny pokryte są wilgotnymi lasami równikowymi. Senegal posiada 6 narodowych parków oraz kilka rezerwatów przyrody. Senegal jest destynacją idealną dla poszukujących słońca przez cały rok.

Polecane hotele:
L Africa Queen ***+
Le Lemantin *****
Les Bougainvillees ****
Les Cocotiers ***

Lac Rose (Lac Retba):
Jest to miejsce, stanowiące naturalną osobliwość przyrody. Woda w jeziorze jest 10 razy bardziej zasolona niż Ocean Atlantycki. Jest to drugi po Morzu Martwym akwen tego typu na świecie. W Lac Rose bez obaw o zdrowie można się kąpać i nie sposób w nim utonąć. Dzięki słońcu świecącemu bezpośrednio na taflę mieni się różowawym kolorem. Stąd też pochodzi nazwa „różowe jezioro”. Dla miejscowej ludności stanowi bardzo ważny element utrzymania. Jest ono dosyć płytkie. Mężczyźni wypływają na środek i wydobywają z dna sól aż do momentu gdy łódź będzie załadowana do krawędzi na jeden centymetr. Rodziny pomagają osuszyć sól i tworzą swoje kopce. Następnym krokiem jest przygotowanie paczek 25 kg by je odsprzedać pośrednikom z Dakaru. Lac Rose jest słynne jednak na cały świat dzięki czemu innemu. Mianowicie to tam ma miejsce meta słynnego raju Paryż – Dakar. Dookoła znajduje się wiele wydm, stanowiących trasę przejazdu rajdu a pobliżu od jeziora jest
niesamowicie szeroka, piękna plaża oceaniczna.

Szczególnie polecane hotele:
- Royam
- Le Lemantin
- Les Bougainvillees
- Espadon 4 LUX

Saint Louis:
To 150 tysięczne miasto, które posiada wiele zabytków architektury kolonialnej i charakterystyczną siatkę ulic. Usytuowane jest zaledwie kilka kilometrów na południe od granicy z Mauretanią.W 2000 r. wpisano jego starówkę na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO. Założone na strategicznym punkcie w 1659 roku było pierwszym ważnym miejscem osadnictwa francuskiego w zach. Afryce. Do końca 18 wieku stało się gwarnym portem i miejscem handlu. W XIX wieku stało się stolicą nowych francuskich kolonii w tej części Afryki. Z rokiem 1904 Dakar przejął tą rolę, ale St. Louis pozostało stolicą Senegalu i Mauretanii aż do roku 1958. Wtedy to ostatecznie wszystkie funkcje przejął Dakar. St. Louis jest ciekawie położone na półwyspie połączonym mostami z wyspą ta z kolei dalej na wschód łączy się ze stałym lądem. Przez całe miasto przebiega rzeka Senegal, która w nieopodal w oceanie kończy swój bieg. Jednym z najsłynniejszych zabytków jest most zbudowany przez dawnego gubernatora kraju - Faidherbe’a, łączący miasto ze stałym lądem. Zaprojektowany został przez samego G. Eiffla, słynnego budowniczego wieży-symbolu Paryża a zarazem Francji. Most można śmiało uznać za symbol miasta, ma aż 2,2 km długości. Corocznie na wiosnę w St Louis odbywa się światowej sławy festiwal jazzowy. Miasto pełni ważną funkcję kulturalną dla kraju.

Park Narodowy-La Langue de Barbarie:
Oddalony jest 20 kilometrów od St Louis. Zajmuje końcówkę półwyspu na terenie, którego na północ rozciąga się St Louis. Jego obszar wynosi 2000 hektarów. Jest domem dla niezliczonych ilości ptaków: pelikanów, flamingów, kormoranów, czapli, kaczek i czapli białych. Od listopada migrują one z Europy i zostają na terenie parku do kwietnia. Najlepiej zwiedzać park łodzią, choć można także piechotą.

Park Narodowy-Delta du Saloum:
Oddalony ok. 50 km od granicy kraju z Gambią. Park ten zdominowany jest przez rzekę Saloum. Obfituje w lasy namorzynowe, różne rodzaje ptactwa oraz można tam spotkać rzadkie gatunki małp. Najlepiej zwiedzać go tradycyjną senegalską pirogą.

Pustynia Lompoul:
To miejsce gdzie w sprzyjających okolicznościach można natknąć się na plemię nomadów. Lompoul to mała pustynia przepełniona barwami ochry, rozciągająca się z głębi lądu przez około 20 kilometrów aż po brzegi oceanu. Cechuje ją fascynujący pejzaż wydm, który służył różnym ekipom filmowym jako tło do swoich produkcji.

Wyspa Gorée:
Wyspa, znana głównie z „domu niewolników”(La mason des Esclaves), leży nieopodal stolicy Dakaru. Można do niej dopłynąć promem kilka razy dziennie. Zabytkowe budynki Gorée wpisano na listę UNESCO. W XVIII i XIX wieku była ważnym punktem handlowym. Na wyspie mnóstwo kupców budowało swoje domy. Zazwyczaj na niższych piętrach trzymali swoje towary a na wyższych mieszkali. Obok zwykłych towarów w części domów trzymano niewolników. Ostatni na wyspie jaki się ostał, odrestaurowano w 1990 roku. Stłoczeni w nieludzkich warunkach ludzie, posegregowani według płci i „przydatności” do pracy czekali na zsyłkę do Ameryki. Najsłynniejszym elementem domu są drzwi wprost na ocean. Nazwano je „bez powrotu”, gdyż stłoczeni niewolnicy po ich opuszczeniu nigdy nie wracali do swej ojczyzny. Pomimo ponurej roli przerzutu niewolników Gorée była ważnym punktem handlowym i strategicznym portem. Na jej terenie znajduje się okazały fort obronny z 1850 roku-obecnie muzeum historyczne. Podczas zwiedzania wyspy na każdym kroku znajdą Państwo stragany z licznymi pamiątkami.

Rezerwat Bandia:
Rezerwat przyrody w okolicach Saly, gdzie na własne oczy można spotkać: żyrafy, krokodyle, nosorożca, antylopy, krokodyle, małpy i inne dzikie zwierzęta. Samodzielne spacerowanie jest zabronione. Rezerwat jest dobrze utrzymany i szczególnie godny polecenia.

Republika Południowej Afryki ma wiele do zaoferowania! Odkryjcie Państwo rezerwaty przyrody, przepiękne plaże, wysokie góry, bezludne pustynie - jak również tętniące życiem metropolie. Niewiarygodna różnorodność objawia się w oszałamiającej mieszance kultur, miast i fascynującej natury. Czy to dzika przyroda parku narodowego Etosha, Kapsztad, osobliwe piękno piaszczystych wydm Sossusvlei, czy wreszcie gościnność mieszkańców: RPA oczaruje każdego na swój sposób. Jedną z największych atrakcji jest niewątpliwie Wodospad Wiktorii, gdzie na długości 1700 metrów rzeka Zambezi spada w otchłań wąwozu.

Republika Południowej Afryki znajduje się na południowym końcu kontynentu. Otaczają ja wody Oceanu Atlantyckiego na zachodzie oraz Oceanu Indyjskiego na wschodzie. Od północy graniczy z Suazi, Zimbabwe, Mozambikiem, Namibie i Botswaną. We wschodniej części kraju znajduje się jedno z państw– enklaw świata– Lesotho. Wzdłuż wybrzeża ciągnie się Nizina Nadbrzeżna. Jej część północno– wschodnia jest płaska i zabagniona, a część południowo– zachodnia– bardziej urozmaicona, z licznymi pagórkami, które dalej przechodzą w obszary wyżynne i górzyste.
Linia brzegowa jest słabo rozwinięta, brak jest większych zatok i półwyspów, jedynie w południowej części morze niezbyt głęboko, ale szeroko wcina się w ląd.
Wnętrze kraju zajmuje rozległy, lekko pofalowany płaskowyż, zwany Wyżynami Wewnętrznymi. Wznosi się on maksymalnie do 1200 m n.p.m. W kierunku północnym łagodnie opada ku pustyni Kalahari. Natomiast na południu i wschodzie oddzielony jest od Niziny Nadbrzeżnej Wielką Krawędzią – potężnym progiem erozyjnym do którego należą m.in. Góry Smocze z najwyższym szczytem Cathkin (3299 m n.p.m.), Góry Śnieżne, Stromberge oraz Roggeveldberge. Na południu kraju występuje jeszcze jedno pasmo górskie – Góry Przylądkowe.
Największą rzeką RPA jest Oranje (1860 km długości). W swym początkowym biegu przepływa przez obszary pustynne i półpustynne, dlatego też w czasie suszy prawie wysycha. W górnym i środkowym biegu jej wody wykorzystywane są do nawadniania pól. Inne większe rzeki RPA to: Limpopo (na granicy z Zimbabwe i Botswaną) oraz Tugela, na której znajduje się najwyższy wodospad Afryki (411 m wysokości). We wnętrzu państwa jest wiele rzek okresowo wysychających. Znajdują się tam również zasolone bagna tzw. pan. Duże znaczenie gospodarcze mają utworzone sztucznie zbiorniki jak np. Hendrik Verwoerd na Oranje oraz Vaal na rzece o tej samej nazwie.
Park Narodowy Krügera, w którym organizowane jest safari, to jeden z najstarszych (rok założenia 1896) i największych (powierzchnia 1948 tys. ha) parków narodowych na świecie.
Moutain Zebra Park został utworzony dla ochrony zebr. Inny park to Kalahari – Gemsbok. Ciekawym miejscem pod względem przyrodniczym jest również Przylądek Dobrej Nadziei.

RPA jest jednym z najbogatszych państw świata. Gospodarka charakteryzuje się nowoczesną i znakomitą infrastrukturą. Jest tu dobrze rozwinięty przemysł, stanowiący jej podstawę oraz wystarczająca produkcja żywności.
Rolnictwo nie ma tak dużego znaczenia jak w innych państwach afrykańskich. Tereny uprawne zajmują tu jedynie 11% powierzchni kraju. Jest to wynik niezbyt korzystnych warunków naturalnych, głównie klimatu.
Po zaprzestaniu polityki apartheidu znacznie wzrosło znaczenie turystyki w gospodarce kraju. RPA stała się ciekawym celem wakacyjnego wypoczynku wielu turystów.
20 plaż wybrzeża RPA otrzymało w 2006 roku Błękitną Flagę za dobrą jakość wody morskiej oraz infrastrukturę. Jeśli chodzi o oczyszczanie ścieków, szczególnej uwagi wymagają jeszcze regiony wiejskie. Hotele są zwykle podłączone do sieci kanalizacyjnej albo dysponują własnymi oczyszczalniami ścieków. Jednym z największych problemów ekologicznych w RPA jest postępująca dezertyfikacja (pustynnienie). Wyrąb drzew oraz intensywna eksploatacja pastwisk prowadzą do pogorszenia stanu gleby i rozszerzania się obszaru pustynnego. W taki sposób tracone są cenne osady i tereny uprawne. Od 2003 roku prowadzony jest narodowy program przeciwdziałania dezertyfikacji. W sumie 5,5% obszaru kraju znajduje się pod ochroną. 24 regiony zostały ogłoszone parkami narodowymi (www.sanparks.org). Celem jest gospodarowanie terenami chronionymi we współpracy z lokalnymi gminami. Greater St. Lucia Wetland Park, Drakensberg Park i Cape Floral Region Protected Areas zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa przyrody UNESCO. Rezerwat Cape Floral ze względu na wyjątkowe bogactwo flory oraz jedynej w swoim rodzaju formacji roślinnej fynbos ma ogromne znaczenie z punktu widzenia nauki.

Peru - Królestwo Słońca

Peru zawiera w sobie całą esencję Ameryki - Nowego Świata - zarówno pod względem geografii, jak i mieszanki kultury indiańskiej i europejskiej. Peru to kraj kultur antycznych, gdzie tradycyjny sposób życia Indian nadal jest kultywowany; ogromne kontrasty w pejzażu, prawdopodobnie największy skarb obu Ameryk. Hiszpańscy konkwistadorzy przybyli oczywiście na poszukiwanie złota, ale nigdy nie znaleźli największej nagrody: ""zaginionego miasta Inków"". Oprócz imponujących ruin Inków w pobliżu Cuzco i ""zaginionego miasta"" Machu Picchu, w Peru napotkają Państwo także grobowce Chulpa należące do kultury Colla, położone w pobliżu jeziora Titicaca oraz wiele świadectw krwawego najazdu Hiszpanów. Dzięki ogromnej różnorodności krajobrazów Peru jest także jednym z najbardziej efektownych krajów. Spośród 103 występujących na ziemi stref ekologicznych 83 istnieją wyłącznie w Peru.